بررسی فراوانی مشخصات اپیدمیولوژیکی شکستگی های فک و صورت در مراجعه کنندگان به بیمارستان های بعثت، ۱۵ خرداد و شهریار طی سال های ۸۲-۱۳۸۱

سابقه و هدف: پدیده هایی چون جنگ، تصادفات وسایل نقلیه، پیدایش سرگرمی های ماجراجویانه و ورزش های رزمی جدید و بالاخره افزایش نزاع و خشونت و حوادث شغلی موجب تشدید چشمگیر صدمات جسمی گوناگون از جمله آسیب های فک و صورت شده است. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی مشخصات اپیدمیولوژیکی شکستگی فک و صورت در مراجعه کنندگان به بیمارستان های بعثت، 15 خرداد و شهریار طی سال های 82-1381 صورت گرفت.   مواد و روش ها: این مطالعه گزارش موارد بصورت نمونه گیری در دسترس و در طی سال های 82-1381 بر روی 135 بیمار دارای آسیب های فک و صورت که به اورژانس سه مرکز فوق الذکر مراجعه می کردند صورت گرفت. داده های بدست آمده بعد از بررسی نمونه ها در فرم اطلاعاتی وارد می شد و سپس این داده ها از طریق برنامه های نرم افزاری spss11.5 وارد رایانه گردید و از طریق همین نرم افزار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته ها: فراوانی گروه سنی افراد مورد مطالعه در دهه سوم (53.3%) بیشتر از بقیه بود. همچنین فراوانی جنسی افراد مورد مطالعه شامل 86.7% مذکر بود و فراوانترین علل شکستگی فک و صورت در افراد مورد مطالعه حوادث رانندگی (63.7%) و سقوط از بلندی (17%) بود. فراوانترین محل شکستگی مندیبل (55.6%) و ماگزیلا (35.6%) بود بیشترین درمان های صورت گرفته orif با (48.05%) و close reduction با (25.54%) بود. شایعترین علائم بیماران به ترتیب ادم (92.6%)، تندرنس (81.5%) و اکیموز (56.3%) بود و در نهایت هیچ موردی از مرگ بیماران گزارش نشد. نتیجه گیری و توصیه ها : نتایج این مطالعه نشان داد که اغلب علل شکستگی فک و صورت در افراد مورد مطالعه تصادفات حوادث رانندگی می باشد که این موضوع تاکید بر رعایت اصول و قوانین حین رانندگی و استفاده از کمربند ایمنی را ضروری تر جلوه می دهد.